Ik Vertrek-avontuur werd nachtmerrie

Dit is een integraal overgenomen Premium artikel uit de Telegraaf

Vijf jaar lang zaten B&B-uitbaters Ingrid en Arnold op Spaanse berg ’gevangen’
Ik Vertrek-avontuur werd nachtmerrie

Voor Ingrid en Arnold van Dongen, die in 2011 meededen aan de televisiehit Ik Vertrek, werd hun avontuur één grote nachtmerrie. Een bosbrand in de buurt van hun bed & breakfast veroorzaakte in 2015 weliswaar geen schade, maar gooide wel figuurlijk roet in het eten. ’Ineens’ bleken hun vergunningen niet meer in orde. Na een strijd van vijf jaar (!) met de Spaanse overheid mogen ze nu eindelijk weer open. „We zijn er psychisch bijna aan onderdoor gegaan.”

Tien jaar geleden vertrokken Arnold en Ingrid met hun gezin naar Spanje. Hun droom werd een nachtmerrie, maar nu schijnt de zon weer in hun leven.

Dat het leven flink kan tegenzitten, hebben Ingrid (48) en Arnold van Dongen (58) aan den lijve ondervonden. Nadat hun droomwens tien jaar geleden in vervulling ging – emigreren naar het zonnige Spanje – leek het leven hun toe te lachen. Dat liep echter anders...

Terwijl de camera’s van het populaire tv-programma Ik Vertrek het stel op de voet volgden, konden ze op dat moment nog niet bevroeden dat ze een paar jaar later van een paradijs in de hel zouden belanden.

Het leek allemaal zo veelbelovend, toen het echtpaar uit Schagen tien jaar geleden hun bed & breakfast met vijf gastenkamers La Ruta Naranja, tussen Alicante en Valencia feestelijk opende. „Het was meteen een paradijsje op aarde en door onze deelname aan Ik Vertrek, stroomden de boekingen binnen”, vertellen Ingrid en Arnold.

Terug naar 2011. Samen met hun zoon Boet (13) en dochter Luna (16) emigreerde het echtpaar naar Spanje om daar op een berg een finca, een luxueuze boerderij-achtige vakantievilla, te laten bouwen door een lokale aannemer.

Kosten
„Uiteindelijk zouden de kosten voor de bouw van de B&B met vijf appartementen én een prachtige tuin met zwembad, inclusief twee hectare grond, 400.000 euro bedragen. Financieel konden we het opbrengen.”

Het Nederlandse stel was verliefd geworden op de Spaanse cultuur en omgeving. Voor huisschilder Arnold was het bovendien de aangename Spaanse mentaliteit die hem ook over de streep trok.

Diezelfde mentaliteit kwam het gezin echter duur te staan.
Want in 2015, ruim twee jaar na de feestelijke opening van de prachtige en vooral goedlopende B&B, sloeg de Spaanse vlam in de pan toen er in de omgeving een bosbrand woedde.

„We moesten op een gegeven moment evacueren. Gelukkig breidde de bosbrand zich niet richting ons complex uit en konden ook de gasten weer veilig genieten van onze accommodatie”, vertelt Ingrid. Enkele weken daarna ging het alsnog mis! Arnold: „Niet zozeer vanwege een nieuwe bosbrand, maar wel toen we plotseling van de autoriteiten een schrijven ontvingen. De provincie ging na de bosbrand al het onroerend goed in de omgeving opnieuw inspecteren. Zo werd er gekeken of bouw- en bestemmingsvergunningen wel in orde waren.”

„We schrokken enorm toen we een aanzegging kregen dat we per direct onze B&B-activiteiten moesten staken. Volgens de Spaanse ambtenaren beschikten we namelijk niet over de juiste vergunningen om een bed & breakfast te exploiteren.”

Jullie zagen je droom uiteenspatten?
Ingrid: „Volledig! We kwamen van een paradijs in de hel terecht. We geloofden het eerst niet. We hadden alles toch laten checken door een gerenommeerd en betrouwbaar adviesbureau? We wilden juist geen risico lopen, vooral omdat we genoeg cowboyverhalen hadden gehoord dat Spaanse aannemers het niet zo nauw nemen met regels. We vertrouwden de architect en het adviesbureau blindelings.”

Hoe reageerden zij?
Arnold: „We hebben direct het adviesbureau en de architect gebeld, maar die gaven ineens niet meer thuis.”

Er werd gedreigd met torenhoge boetes.
Ingrid: „Ja, afschuwelijk. We moesten van de autoriteiten direct onze gasten wegsturen en stoppen met het maken van nieuwe boekingen. We zouden een boete van 90.000 euro krijgen als we onze B&B toch open zouden houden. Bovendien zouden we een boete van vijfduizend euro per gast aan onze broek krijgen als ze door de Spaanse handhavers ontdekt zouden worden.”

Dat gebeurde uitgerekend toen jullie al het hele jaar volgeboekt zaten.
Arnold: „Inderdaad. De reserveringen stroomden al meteen na Ik Vertrek binnen. We hadden goede reviews op verschillende websites en het succes kon niet op.”

Toen moest de B en B dus dicht...
Ingrid: „Het was een drama. We hebben voor het lopende halfjaar van 2015 alle Nederlandse gasten benaderd en uitgelegd wat er aan de hand was. Om die megaboete te ontlopen, hebben we de gasten die nog zouden komen gevraagd of ze bij een eventuele controle wilden vertellen dat ze vrienden of familieleden van ons waren en een weekje kosteloos kwamen logeren. Op 31 december 2015 was het echter definitief over en uit voor ons. We hebben toen de B&B gesloten omdat het te riskant werd vanwege die torenhoge boetes.”

Toen begon voor jullie echt een nachtmerrie.
Arnold: „We stonden met de rug tegen de muur en konden geen kant meer op. We hebben zo intens veel gehuild. Onze kinderen, die toen nog klein waren, hebben we zoveel mogelijk buiten alle ellende én ons verdriet gehouden. Dan, vanuit het niets, heb je ineens niets meer en kun je alleen maar hopen dat er door de autoriteiten een fout is gemaakt. We hebben meteen dure advocaten ingeschakeld, maar die meldden ons dat het een mission impossible was. Bovendien zou het jaren gaan duren voordat er een beslissing zou worden genomen. We zijn door die Spanjaarden psychisch kapot gemaakt, zo voelt het.”

En dat gebeurde dus ook?
Ingrid: „In totaal heeft de nachtmerrie vijf jaar geduurd. Er ontstonden grote schulden en op een gegeven moment zagen we het niet meer zitten. Als onze relatie niet zo goed was geweest, waren we nu gescheiden. We konden het complex ook niet verkopen omdat de vergunningen niet op orde waren.”

Uiteindelijk hebben jullie een redder in nood gevonden.
Arnold: „Die man is onze redding geweest. Hij is voor ons aan de slag gegaan en heeft een berg aan papieren doorgeworsteld. Pas na twee jaar slaagde hij erin om de juiste vergunningen via de provincie te regelen. In totaal zijn we vijf jaar aan inkomsten misgelopen en dat zijn bij elkaar een aantal tonnen! Het heeft geen zin om een claim bij de architect en het achteraf onbetrouwbare adviesbureau neer te leggen. Dat gaat jaren duren en ze zullen alles ontkennen bij de rechter.”

Vijf jaar lang zaten jullie ’gevangen’ in jullie eigen B en B?
Ingrid: „Ja, zo voelt het achteraf wel. We konden geen kant meer uit. Als die vertrouwenspersoon ons niet had geholpen, was alles kapotgegaan en zouden we opgezadeld zijn geweest met een, letterlijk, waardeloze vakantievilla met vijf appartementen.”

Arnold: „Als je zoiets meemaakt, loopt het vertrouwen in de mensheid een aardige deuk op. Zeker als het gaat om de Spaanse autoriteiten blijven we op onze hoede.”

Zien jullie, nu alles weer open mag, de toekomst zonnig tegemoet?
Ingrid: „Toen we afgelopen week de bevestiging kregen dat we na vijf jaar weer open mogen, hebben we elkaar lange tijd sprakeloos aangekeken en uit vreugde samen gehuild. ’s Avonds zijn we met de kinderen uit eten gegaan om ’de overwinning’ te vieren. We hopen snel weer Nederlandse gasten te ontvangen die zich ons Ik Vertrek-avontuur nog kunnen herinneren. We waren weliswaar vijf jaar van de aardbodem verdwenen, maar nu gaan we weer keihard aan de slag.”

Overgenomen uit de Telegraaf van 24 september 2021